Skip to main content

het morgenzonnetje

Vandaag ben ik vroeg opgestaan, jawel, om foto's te maken! Ik dacht, laat ik het een keer proberen en kijken wat ik tegenkom. Het resultaat vind ik aardig goed. De meeste foto's zijn niet zo goed als ik had gedacht, maar er zit nog wel wat interessant materiaal tussen. Ik zou zeggen, probeer het zelf ook eens! Gewoon in je eentje een stuk fietsen, het liefst naar een plek die je nog niet zo goed kent. Of juist wel, maar kijk dan eens of je dingen kan vinden die je eerst niet opvielen. Je zult zien, als je veel oefent, gaat het steeds beter!



Oud vs nieuw. Bij deze foto moet ik een beetje denken aan nieuwjaar. Rechts zie je een beetje afgebrokkelde weg, en links is pas geleden nog een nieuwe laag aangebracht.


Rechte, strakke lijnen, dat is waar deze foto om gaat. En ik vind het prachtig. Je weet niet waar ze beginnen, of waar ze eindigen.


Dit vind ik een interessante foto. Doordat ik de camera draaide, toen ik de foto maakte, ontstond er een soort draaikolk van bomen en bladeren. Ik vind dit een ultieme herfstfoto. Het gaat over bomen en bladeren die bewegen, ze leven.


De grassprietjes waar we meestal niet zo naar omkijken, krijgen in deze foto een heel ander beeld. Nu worden het sterke, maar toch elegante stengels. Dragers van dauw, zou je ze kunnen noemen. Door het tegenlicht vallen de druppels nog eens extra op.


Ziet dit er bekend uit? Hoe langer ik naar deze foto kijk, hoe mooier ik hem vind. Het heeft iets, iets heel simpels. Probeer dingen van een andere kant te bekijken, zo kan je van alles kunst maken. 

Bij deze foto moeten de meeste mensen denk ik even nadenken. Schoenen? Die ergens aan hangen? Ja, u heeft het goed! Deze schoenen zijn aan een brug gehangen, wat echt een enorm leuk effect geeft. Deze foto die ik van onderen heb gemaakt, spreekt me het meeste aan. 

Stoer en rouw. Daar moet ik aan denken als ik deze foto zie. Vooral de achtergrond is niet erg verfijnd, en dat vind ik prachtig! Opnieuw een foto die je alleen kan bedenken als je dingen van een andere kant bekijkt.

Op de een of andere manier spreken deuren me heel erg aan. Misschien omdat ik benieuwd ben wat er achter is... In ieder geval vind ik dit een aparte foto, Maar toch goed genoeg om 'm in dit artikel te zetten.


De ultieme herfstfoto. Zo noem ik 'm. De paddenstoelen die op een boomstam zitten op de voorgrond, en de bruine en oranje bladeren op de wazige achtergrond. Ik vind het mooi dat de paddenstoel laagjes lijkt te hebben, ze  snijden elkaar op de foto een beetje af.


Deze heb ik gemaakt bij zo'n snelweg-scherm (is dat een woord?). Door de kou ontstonden er druppels die een mooi effect maakten op het glas. Door de ijsblauwe kleur komt de kou nog eens extra naar voren.

Dit vind ik wel een leuke foto. de grote raaf (die rustig zat te poseren) op een alledaags stoplicht. Door de mooie paars/blauwe lucht komt er wat meer kleur in de foto. Ook doordat de boom erop staat, lijkt het alsof de raaf zich een beetje wil verstoppen. 

Zijn dit nou twee foto's? Nee, dit is een bruggetje met water ernaast. Doordat er op allebei de onderdelen bladeren zitten, en het rustige kleuren zijn, wordt het contrast niet te groot. Maar je blijft er wel even naar kijken.

Comments

Popular posts from this blog

About war

When all the things you tried to think were good have suddenly become the source of fear, then at the very place where you first stood has someone dropped an unforgivenlly tear. And on the ground where those now lit the lights I'm standing still but without things to know 'Cause we all be and go just like the tides and can not say: Oh time, I miss you so. Yes, everyhting has changed and not a sign of knowledge here is to be claimed as mine.

Steenkoud

Dit verhaal gaat over Dordrecht en over winter.

twee kanten

Voorzichtig sloeg ze de bladzijde om. Hier, in het kapelletje, las ze graag. Ze, een meisje met kort, donker haar en nog donkerdere ogen, deed niets liever. Ook nu kon ze haar ogen niet van het boek afhalen. Ze hield haar adem in toen ze las dat het monster achter hem stond, terwijl hij dat niet doorhad. Voor de zekerheid keek ook zij even over haar schouder. In een waas zag ze een kleine gedaante staan. Ze schrok en keek beter. De lucht om haar heen leek ineens ijzig koud te worden toen ze zag wie het was. Ze keek recht in de ogen van een meisje met kort, donkerbruin haar en bruine ogen. Maar dit kon niet. Ze keek naar haar eigen handen, om zeker te weten dat ze zelf nog op het bankje zat. Toen keek ze weer naar het meisje. 'Wie ben je?' kon ze uitbrengen. 'Ik ben jou', antwoordde dezelfde stem. Dit kan niet, dacht ze weer. Haar hart klopte in haar keel toen het meisje dichterbij kwam. 'Wees niet bang', zei het meisje met een glimlach waar diepe haat in ve...