mensen ontmoeten

Is het moeilijk om mensen te ontmoeten? De vraag heb ik al uitgesproken. Tegen mezelf, dat dan wel. Ik denk dat je de vraag van veel kanten kan bekijken. Dat is ook belangenrijk als je echt antwoord wilt krijgen.

Ten eerste ligt het eraan hoe je over jezelf denkt. Dat heeft te maken met zelfvertrouwen, maar ook dat je jezelf kent. Natuurlijk, ik weet wat voor muziek ik leuk vind en wat mijn hobby's zijn. Dat zijn oppervlakkige dingen. Maar weet ik ook echt wie ik zelf ben? Hoe zou ik reageren in benarde situaties? Waarom zeg ik dingen tegen mensen die ik niet wil zeggen?

Ten tweede moet je eraan denken hoe andere mensen het vinden om mensen te ontmoeten. Zouden ze het net zo moeilijk vinden als jij? Of staan ze er heel relaxed tegenover? Tja, dat is een persoonlijk iets. Je kunt nu eenmaal niet in de gedachten van andere mensen kijken, jammer genoeg.
Alhoewel je dus niet kunt weten wat anderen denken, heb ik het idee dat iedereen wel iets van spanning ervaart tijdens een eerste ontmoeting. Al geven sommigen dat niet gelijk toe.
Ten derde: denk aan het tweede. Veel mensen ervaren ongeveer hetzelfde als jij op dat moment, op hun eigen manier. Dat geeft mij wel rust.
Is het moeilijk om mensen te ontmoeten? Dat ligt eraan hoe moeilijk jij het jezelf maakt.

Comments

About war

When all the things you tried to think were good have suddenly become the source of fear, then at the very place where you first stood has someone dropped an unforgivenlly tear. And on the ground where those now lit the lights I'm standing still but without things to know 'Cause we all be and go just like the tides and can not say: Oh time, I miss you so. Yes, everyhting has changed and not a sign of knowledge here is to be claimed as mine.

~ lees verder ~

Steenkoud

Dit verhaal gaat over Dordrecht en over winter.

~ lees verder ~

twee kanten

Voorzichtig sloeg ze de bladzijde om. Hier, in het kapelletje, las ze graag. Ze, een meisje met kort, donker haar en nog donkerdere ogen, deed niets liever. Ook nu kon ze haar ogen niet van het boek afhalen. Ze hield haar adem in toen ze las dat het monster achter hem stond, terwijl hij dat niet doorhad. Voor de zekerheid keek ook zij even over haar schouder. In een waas zag ze een kleine gedaante staan. Ze schrok en keek beter. De lucht om haar heen leek ineens ijzig koud te worden toen ze zag wie het was. Ze keek recht in de ogen van een meisje met kort, donkerbruin haar en bruine ogen. Maar dit kon niet. Ze keek naar haar eigen handen, om zeker te weten dat ze zelf nog op het bankje zat. Toen keek ze weer naar het meisje. 'Wie ben je?' kon ze uitbrengen. 'Ik ben jou', antwoordde dezelfde stem. Dit kan niet, dacht ze weer. Haar hart klopte in haar keel toen het meisje dichterbij kwam. 'Wees niet bang', zei het meisje met een glimlach waar diepe haat in ve...

~ lees verder ~

ontdekbewijs

Search This Blog