Skip to main content

My heart - a song




























I hate to see the love that goes dead in your eyes.
No one knows, no one sees, how could I describe?
'Cause you aren't close, you aren't deep to me anymore.
Is it weird to say: 'Now I care'? You came to the shore of my heart.

You didn't know how I looked at you that day.
You were locked, your eyes were closed, gave nothing away.
And I couldn't see without the pain that made me cry,
But my message's clear: It's time to say 'Goodnight' and 'Goodbye' to my heart.

All you never did was open your eyes
And all I never tried was to say goodbye, Oh

Now all I know is
hate to see the love that goes dead in your eyes.
No one knows, no one sees, how could I describe?
'Cause you aren't close, you aren't deep to me anymore.
Is it weird to say: 'Now I care'? You came to the shore of my heart.



Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

About war

When all the things you tried to think were good have suddenly become the source of fear, then at the very place where you first stood has someone dropped an unforgivenlly tear. And on the ground where those now lit the lights I'm standing still but without things to know 'Cause we all be and go just like the tides and can not say: Oh time, I miss you so. Yes, everyhting has changed and not a sign of knowledge here is to be claimed as mine.
Post a Comment
~ lees verder ~

Steenkoud

Dit verhaal gaat over Dordrecht en over winter.
Post a Comment
~ lees verder ~

twee kanten

Voorzichtig sloeg ze de bladzijde om. Hier, in het kapelletje, las ze graag. Ze, een meisje met kort, donker haar en nog donkerdere ogen, deed niets liever. Ook nu kon ze haar ogen niet van het boek afhalen. Ze hield haar adem in toen ze las dat het monster achter hem stond, terwijl hij dat niet doorhad. Voor de zekerheid keek ook zij even over haar schouder. In een waas zag ze een kleine gedaante staan. Ze schrok en keek beter. De lucht om haar heen leek ineens ijzig koud te worden toen ze zag wie het was. Ze keek recht in de ogen van een meisje met kort, donkerbruin haar en bruine ogen. Maar dit kon niet. Ze keek naar haar eigen handen, om zeker te weten dat ze zelf nog op het bankje zat. Toen keek ze weer naar het meisje. 'Wie ben je?' kon ze uitbrengen. 'Ik ben jou', antwoordde dezelfde stem. Dit kan niet, dacht ze weer. Haar hart klopte in haar keel toen het meisje dichterbij kwam. 'Wees niet bang', zei het meisje met een glimlach waar diepe haat in ve...
1 comment
~ lees verder ~