Skip to main content

de dolk van Pedro



Dit korte verhaal heb ik een tijd terug geschreven. Het is bedoeld om spanning op te brengen en er zit een bekend verhaal achter verstopt.


Het was nacht. De wind suisde langs onze oren die koud aanvoelden. Diep weggedoken, weggedoken zodat het ons niet kon vinden. Plotseling voelde ik een zware, grote hand op mijn schouder en draaide me met een ruk om. Ik keek recht in het gezicht van het beest. Een afzichtelijk beest. Een afgrijselijk groot beest. Met scherpe tanden en enorme oren. Ik was zo geschrokken dat ik geen woord kon uitbrengen. Opeens gaf het een vreselijke schreeuw en viel het voor mijn knieen op het mos dat gelijk met bloed werd doordrenkt. Ik zag een dolk in zijn rug. Pedro's dolk. Ik keek naast me en zag dat hij weg was. Ik stond met trillende benen op. 'Pedro!' riep ik met zo'n schorre stem dat ik zeker wist dat hij me niet zou horen. Ik keek om me heen. Bomen. Alleen maar bomen. Ik keek weer naar de wolf en haalde met een ruk de dolk uit zijn vacht. Ik trok mijn kap ver over mijn hoofd die in plaats van rood bruin was geworden. 'Demi!' hoorde ik roepen. Het was Pedro's stem. ik zag iets bewegen. Het was hem. Hij had de tas. Ik rende naar hem toe. Het was een valstrik.



























Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Beast of the dark

As soon as the sun shines down it changes all things In the dark and blue shadows you are a beast Hunting on the imaginaries that try to take our minds Sending them back while barking their lust into fear Your eyes turn from black and wild into yellow and full of hope Praising the lights for their return and searching beneath the ground in my sight And yes I know you will always be free and of the dark but you won't lose me
Post a Comment
~ lees verder ~

About war

When all the things you tried to think were good have suddenly become the source of fear, then at the very place where you first stood has someone dropped an unforgivenlly tear. And on the ground where those now lit the lights I'm standing still but without things to know 'Cause we all be and go just like the tides and can not say: Oh time, I miss you so. Yes, everyhting has changed and not a sign of knowledge here is to be claimed as mine.
Post a Comment
~ lees verder ~

Ought to kill

If I'm ever ought to kill I'd love to kill some time with you
Post a Comment
~ lees verder ~